De eerste keer dat ik de Matthäus hoorde, zat ik met mijn oor tegen de zachte radio geplakt om mijn familie geen last te bezorgen. Bij ons thuis in het gereformeerde Maasluis was het namelijk helemaal niet verantwoord om dit stuk te draaien. Dat het in mineur eindigt met “wir setzen uns in Tränen nieder” (nr. 77) was helemaal fout: de boodschap moest juist de vreugdevolle opstanding zijn! Ik had als zestienjarige nog geen enkele ervaring met zo’n enorm werk. Veel aria’s duurden veel te lang. Maar “Ach Golghotha” en het swingende “Schet, Jesus hat die Hand”, daar viel ik meteen voor. Gaandeweg ging ik het hele stuk waarderen. Ik luister er inmiddels jaarlijks naar en heb er geen enkele moeite mee om het met Kerst op te zetten. (uit: de Matthäus-Passion van Mischa Spel & Floris Don)
‘Mijn leven lang heb ik nooit een moment van onzekerheid gekend over de vraag wat Bachs meest aangrijpende compositie is. Zonder enige twijfel de Matthäus Passion. Noch qua lengte, noch qua diepgang, noch qua ontroeringskracht is er ook maar iets dat daarmee te vergelijken valt.’ (uit: de NRC)
Laat een antwoord achter
Je moet ingelogd zijn om een bericht achter te laten.